Niet eerder bestudeerde ik de ontwikkeling van een insect zo goed, als bij de Bosbeskielwants (Elasmucha ferrugata). Toen ik een paar jaar geleden het idee kreeg dat deze in mijn omgeving zou kunnen voorkomen, kon ik niet bevroeden welke fantastische ervaringen ik zou opdoen. Van de levenswijze wist ik maar weinig.
Nadat ik – na ongeveer een jaar zoeken – in 2021 het eerste exemplaar in Soest had gevonden, volgden waarnemingen van nimfjes (2022), bij Amersfoort (2023), Baarn (2023), en Austerlitz (2024).
De populatie in Soest is groot en goed geschikt om te onderzoeken.
Het geslacht Elasmucha is één van de weinige insecten, die aan broedzorg doet (in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Berkenkielwants, Elasmostethus interstinctus). Het vrouwtje beschermt haar eitjes en de jonge nimfjes, en eventueel ook nimfjes uit legsels van andere vrouwtjes, tegen indringers zoals sluipwespen.
Bijzonder gaaf! Ik zag het onlangs voor het eerst, toen ik eitjes ontdekte.
De bosbeskielwants voedt zich in Nederland alleen / voornamelijk aan de bessen van Blauwe bosbes (Vaccinium myrtillus). Ook Rode kamperfoelie (Lonicera xylosteum) wordt als belangrijke waardplant genoemd, terwijl er ook gevallen bekend zijn van populaties op Zwarte bes (ribes negrum) en Sneeuwbal (Viburnum sp). Bron: Elasmucha ferrugata (Fabricius, 1787) : observations de son développement
sur Cassis (Ribes nigrum L.) (Hemiptera Acanthosomatidae), Devillers / Lupoli, 2016
Ik heb (nog) geen foto’s van stadium II
Zolang het een nimf is, kan het dus niet vliegen!
